Συνέντευξη, του καθηγητή και προέδρου του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γιώργου Πλειού.

"Τα κύρια θέματα που μονοπώλησαν την ειδησεογραφία τις τελευταίες ημέρες, η τρομοκρατία και η ανακοίνωση περί αθεΐας του Αλέξη Τσίπρα, εξυπηρετούν και τα δύο τις προσπάθειες της κυβέρνησης να διασωθεί από «επικείμενη εκλογική πανωλεθρία"

"Πουλάει" το θέμα της τρομοκρατίας; Γιατί προβάλλεται σε τέτοια έκταση από τα ΜΜΕ;
Γιατί τα λεγόμενα mainstream media, που είναι και φιλοκυβερνητικά ταυτόχρονα, τάσσονται υπέρ της στρατηγικής της κυβέρνησης, η οποία προσπαθεί να χρησιμοποιήσει αυτή την υπόθεση.

Συντάσσονται, δηλαδή, με την κυβερνητική ατζέντα για την αντιμετώπιση της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ και η σύνδεσή του με την τρομοκρατία είναι μία από τις τεχνικές που χρησιμοποιεί.
Βέβαια δεν ξέρω καν αν κι αυτό μπορεί να καταστεί αποτελεσματικό.
Προσωπικά δεν είμαι πεπεισμένος ότι το θέμα της τρομοκρατίας «πιάνει» ή «πουλάει» στην κοινωνία.
Πάντως από τη στιγμή της φυγής του Χ. Ξηρού το ζήτημα της τρομοκρατίας εξακολουθεί να μονοπωλεί το ενδιαφέρον
Δεν μπορώ να φανταστώ πώς ο Ξηρός ξέφυγε από ολόκληρη αστυνομία.
Δεν μπορώ να φανταστώ ότι ένας τέτοιος άνθρωπος που κατέχει μια θέση κλειδί σε μια τόσο σημαντική υπόθεση –η οποία αγγίζει και τις διεθνείς σχέσεις της χώρας, θυμίζω την ενόχλησή κυρίων των Αμερικανών - μπορεί να ξεφύγει τόσο εύκολα.
Ποιον θα εξυπηρετούσε να βρίσκεται ο Ξηρός εκτός φυλακής;
Όσο καλοπροαίρετος και να είναι κανείς, δεν μπορεί να μην κάνει τον συνειρμό ότι σε μία εποχή που έχει καταρρεύσει η ΝΔ και επίκειται εκλογική της πανωλεθρία, έρχεται στην επιφάνεια ένας κίνδυνος τρομοκρατίας, με την οποία συνδέει τον ΣΥΡΙΖΑ ούτως ή άλλως η ΝΔ.
Υπάρχει το εξής ερώτημα: Πώς άνθρωποι που παίζουν ρόλο-κλειδί σε τέτοιες σημαντικές υποθέσεις αφήνονται χωρίς επιτήρηση, ενώ υπάρχουν πληροφορίες ότι άλλοι τίθενται υπό στενή επιτήρηση τις ημέρες που παίρνουν άδεια;
Πέραν τούτου, έχουμε κάποια δεδομένα.
Τα δεδομένα είναι ότι η ΝΔ έχει προσπαθήσει κατ’ επανάληψη να συνδέσει τον ΣΥΡΙΖΑ με την τρομοκρατία και την ίδια στιγμή που αναμένεται η ήττα της στις εκλογές, διαφεύγει ο Ξηρός, με βάση τον οποίο θα ασκήσει μια ολόκληρη αντιτρομοκρατική ρητορεία.
Τις τελευταίες ημέρες είχαμε και μια «επίθεση» θρησκείας, με τις αναφορές περί αθεΐας του Αλ. Τσίπρα. Πώς τη σχολιάζετε;
Καταρχήν, ο Αλ. Τσίπρας δεν έκρυψε ποτέ ότι είναι άθεος, δεν ειπώθηκε κάτι καινούριο.
Πιο σημαντικά όμως είναι τα εξής:
Πρώτον, πολιτικοποιείται η θρησκεία και θρησκευτικοποιείται η πολιτική, που είναι ακόμα χειρότερο.
Δεύτερον, ποιος τους έδωσε το δικαίωμα να ασκούν έλεγχο θρησκευτικό φρονημάτων στους πολιτικούς;
Από πού και ως πού ενεργούν ως αρμόδιοι ελέγχου των θρησκευτικών πεποιθήσεων ενός πολιτικού;
Εφόσον λοιπόν η ΝΔ είναι υπέρμαχος της ορθόδοξης πίστης του πολιτικού κόσμου, γιατί φιλοξενεί για χρόνια μουσουλμάνους στις τάξεις της;
Επομένως, το πρόβλημα είναι ότι πρόκειται για μια μεγάλη οπισθοδρόμηση σε επίπεδο πολιτεύματος και δημοκρατίας.
Η δημοκρατία είναι ένα κοσμικό πολίτευμα.
Από τη στιγμή που γυρίζει πίσω και μπολιάζεται με θρησκευτικές διακρίσεις, αυτό είναι ένα ρήγμα.
Ζώντας και δρώντας εντός του πολιτισμένου κόσμου και εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η θρησκευτικοποίηση της πολιτικής είναι αδιανότητη.
Άρα θεωρείτε σημαντικότερο το ζήτημα της θρησκευτικοποίησης από την τρομοκρατία;
Το ζήτημα της τρομοκρατίας είναι θέμα τακτικής ενώ της θρησκείας είναι στρατηγικής.
Με άλλα λόγια, το θέμα της τρομοκρατίας είναι πρόσκαιρο, είναι ένα πρόχειρο τέχνασμα που κάποια στιγμή θα ξεφουσκώσει και θα τελειώσει.
Το άλλο όμως αφήνει βαθιά τα χνάρια του στην πορεία του πολιτικού συστήματος και της δημοκρατίας στη χώρα.
Αν κάποια στιγμή πετύχει η ΝΔ να θέσει τα πολιτικά ζητήματα με θρησκευτικούς όρους, αυτό θα αφήσει για πολύ καιρό πίσω του διαιρέσεις.
Είναι ιδεολογικής τάξεως οπισθοδρόμηση.
Υιοθετείται εδώ λίγο-πολύ η λογική Ερντογάν.
Πρόκειται για φονταμενταλιστικού τύπου αναστροφή.
Τη στροφή προς τον κιτρινισμό στη Γαλλία αλλά και διεθνώς, με την υπόθεση της προσωπικής ζωής του Φ. Ολάντ, πώς την κρίνετε;
Όλα αυτά τα πρόσωπα, ουσιαστικά είναι πρόσωπα των media.
Μπορεί να είναι πολιτικοί αλλά είναι «media stars», αστέρια των μέσων.
Και η προσωπική ζωή όλων των media stars είναι πάντοτε αντικείμενο της «κλειδαρότρυπας», είτε είναι πολιτικοί, είτε ηθοποιοί, είτε επιχειρηματίες ή από οποιονδήποτε άλλον χώρο, αλλά τους ξέρουμε από τα ΜΜΕ.
Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν είναι θεμιτό να υπεισέρχονται τα ΜΜΕ στην προσωπική ζωή ενός προσώπου.
Το ζήτημα με τον Ολάντ προέκυψε από το γεγονός, καταρχήν ότι πρόκειται για ακόμη έναν πρόεδρο που είχε εξωσυζυγική σχέση και από τα ερωτήματα για το κατά πόσο η προσωπικότητα του συμβαδίζει με το πρότυπο του μεγάλου εραστή.
Επικρατεί η άποψη ότι είναι η εξουσία που του έδωσε αυτή την ικανότητα.
Και αυτό από μόνο του προκαλεί ένα ενδιαφέρον, το τι μπορεί να πετύχει η εξουσία.
Γιατί, όμως, αυτή η είδηση πούλησε περισσότερο από πολιτικές ή οικονομικές ειδήσεις;
Γιατί έχουμε να κάνουμε με τηλεθεατές, δεν έχουμε να κάνουμε με πολίτες.
Δεν υπάρχει ο πολίτης πια, αυτός που είχε μια ενεργή συμμετοχή και έβλεπε πολιτικά τα πράγματα.
Ο τηλεθεατής ενδιαφέρεται πιο πολύ για την κλειδαρότρυπα, παρά για τα πολιτικά θέματα.
Δεν μπορούν να συνυπάρχουν αυτές οι δύο ιδιότητες, του τηλεθεατή και του πολίτη;
Δυστυχώς όχι.
Σε μία εποχή που ο καθένας βρίσκεται αποκομμένος από τον περίγυρό του, στο σπίτι του, και βλέπει όλον τον κόσμο μέσα από τα μάτια της τηλεόρασης, λειτουργεί ως τηλεθεατής.
Ακόμα και όταν παρακολουθεί πολιτικές ειδήσεις, τις προσλαμβάνει ως τηλεθεατής και όχι ως πολίτης.
Τις βλέπει με όρους θεάματος, δηλαδή τι κάνει πιο πολύ εντύπωση, οι κόντρες, οι ατάκες που λέγονται κ.λπ.
Γι’ αυτό προτιμάει τέτοιου είδους θέματα.
Για τον ίδιο λόγο που προτιμάει τόσες εκπομπές, όπως στην Ελλάδα, τα πρωϊνάδικα, τα μεσημεριανάδικα, life style κ.α, τα οποία κάνουν θραύση.
Το πρόβλημα είναι όλος ο τρόπος ζωής που είναι χτισμένος γύρω από αυτό το μέσο.
Γιατί υπάρχει και κόσμος που δεν βλέπει τηλεόραση και ενημερώνεται μέσω του Ίντερνετ.
Οι μισοί από αυτούς που έβλεπαν παλιότερα τηλεόραση, δεν το κάνουν πια.

πηγή